Treść orzeczenia II K 624/19 - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Gorzowie Wielkopolskim

II K 624/19 - zarządzenie, uzasadnienie Sąd Rejonowy w Gorzowie Wielkopolskim z 2020-09-22

Sygn. akt II K 624/19

PO I Ds. 42.2017

UZASADNIENIE

Z. K. (1) – ur. (...) w K., wykształcenie wyższe, duchowny kościoła rzymsko-katolickiego, bezdzietny, proboszcz parafii p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w G., bez majątku, nie leczył się psychiatrycznie, ani neurologicznie, niekarany sądownie

Dowód :

⚫: dane personalne oskarżonego Z. K. (1) k. 1351
⚫: zapytanie o udzielenie informacji o osobie k.

W G. na (...) rynku znajduje się zbudowana w XIII w. w stylu wczesnogotyckim Katedra pw. Wniebowzięcia (...) dalej Katedra.

Od czasów Reformacji, czyli od (...). do zakończenia II wojny światowej była to świątynia luterańska.

W dniu 12.12.1945 r. ponownie została konsekrowana na kościół katolicki i podniesiona do rangi Katedry. Stała się siedzibą biskupów (...), a obecnie zielonogórsko - (...).

Urząd Wojewódzki (...), decyzją z dnia 19.10.1976 r. wpisał Katedrę do rejestru zabytków.

Do najcenniejszych zbytków Katedry należy: przedsoborowy ołtarz z XVI wieku oraz organy z XX wieku.

Dowód :

⚫: decyzja z dnia 19.10.1976 r. k. 1572, 359,
⚫: zeznania P. K. k. 1476-1478,758-762,

Wieża Katedry miała wysokość 52 metrów i 5 poziomów nadziemnych. Powierzchnia zabudowy wynosiła 192 m2. Na poszczególnych poziomach znajdowały się wystawy związane z historią Katedry.

Komunikacja wewnątrz wieży na poziom widokowy zapewniona była schodami drewnianymi, z tym zaznaczeniem, że z poziomu 0 na poziom 1 schody są betonowe, o zróżnicowanej szerokości wynoszącej od 0,8 do 0,9 metra.

Z terenu wieży zapewnione były dwa wyjścia, z których jedno prowadziło bezpośrednio na zewnątrz, a drugie na teren kościoła.

Dowód :

⚫: zeznania świadków:

- S. S. k. 9-11,

- Z. S. (1) k. 4-6, 418-420, 1069-1072,

⚫: ekspertyza techniczna z marca 2006 r. k. 1572, DRZ (...)

W lipcu 1998 r. firma (...) ze S. wykonała projekt (...) systemu wykrywania i sygnalizacji pożarów w W. Katedry w G.

Na jego podstawie D. S. - pracownik w/w firmy zainstalował przedmiotowy system. W obecnym czasie był to jeden z najnowocześniejszych systemu dostępnych na rynku.

Po jej zainstalowaniu D. S. przeszkoli z jej obsługi Z. S. (1).

Łącznie zainstalowano 18 czujek dymu i 2 ręczne włączniki, tzw. ROP-y (Ręczny Ostrzegacz Pożaru). Centrala systemu została umiejscowiona w zakrystii. W przypadku aktywacji czujki pojawiał się napis na centrali z opisem czujki oraz włączała się sygnalizacja świetlna i akustyczna centralki oraz sygnalizacja akustyczno - optyczna na zewnątrz budynku.

Po uruchomieniu alarmu w czasie T1, który był ustawiony w przedziale 30 - 60 sekund włączała się sygnalizacja świetlna i akustyczna na centrali. Następnie należało włączyć przycisk potwierdzenia umożliwiający przejście do czasu T2, który był ustawiony na okres około 4 minut i w tym czasie ustalić, czy doszło rzeczywiście do zdarzenia. Jeżeli w w/w czasie alarm nie został zresetowany to włączała się sygnalizacja akustyczno - optyczna na zewnątrz budynku wraz zawiadomieniem straży pożarnej. Zainstalowano także urządzenie nadawcze, które komunikowało się z odbiornikiem w jednostce Państwowej Straży Pożarnej w G., na ul. (...). W przypadku włączenia się systemu alarmu głównego w Katedrze dyżurny Państwowej Straży Pożarnej automatycznie otrzymywał informację o tym w postaci stosownej sygnalizacji akustyczno - dźwiękowej na swojej centrali oraz wydruku na drukarce z datą, godziną, numerem obiektu i opisem zdarzenia.

W dniu 10.07.2008 r. P. - D. Ochrony Przeciwpożarowej w S. poinformował P. R. Katolicką p.w. Wniebowstąpienia (...) w G. oraz K. Miejskiej Straży Pożarnej w G., że z uwagi na niedziałającą instalację Systemu Sygnalizacji Pożarowej w Katedrze odłączyli obiekt od sieci monitorowania alarmów pożarowych. Dodali także, że w/w instalacja nie działa z powodu uszkodzeń powstałych w trakcie remontu obiektu oraz z braku systematycznej konserwacji. Natomiast propozycje uruchomienia instalacji i podjęcia okresowej konserwacji nie spotkały się z żadną reakcją.

W dniu 15.07.2008 r. Komenda Miejska Państwowej Straży Pożarnej zwróciła się do Z. S. (2) o zajęcie stanowiska w związku z odłączeniem obiektu Katedry od sieci monitorowania alarmów pożarowych.

Dowód :

⚫: zeznania świadków:

- D. S. k. 1463-1466, 415-416

⚫: projekt instalacji systemu wykrywania i sygnalizacji pożarów w W. Katedry w G. k. 1572, 283-299,
⚫: pismo z P. - D. Ochrony Przeciwpożarowej z dnia 10.07.2008 r. k. 1572, DRZ 127/19
⚫: pismo (...) z dnia 15.07.2008 r. k. 1572, DRZ 128/19

W dniu 02.01.2001 r. została podpisana umowa dzierżawy lokalizacja nr (...) pomiędzy (...) S.A. z siedzibą w W., a P. R. - Katolicką K. Katedralnego pw. Wniebowzięcia N. M. P w G. przy ul. (...) - wydzierżawiającym na mocy, której oddał (...) S.A. przedmiot dzierżawy w postaci wieży Katedry pw. Wniebowzięcia N. M. P. o powierzchni wystarczającej do instalacji Stacji Bazowej obejmującej m.in. maksimum 12 dyfuzyjnych Anten Sektorowych i Anten D., maksimum 12 parabolicznych Anten Radioliniowych wraz z konstrukcjami nośnymi anten, kable, zestawy stalowych szafek, system uziemiający oraz podłączenia do łączy telefonicznych.

Dowód :

⚫: umowa dzierżawy Polkomtel 06 z dnia 02.01.2001 r. k. 1572, 83
⚫: decyzja nr (...) z dnia 14.08.2006 r. k. 1572, 198-199,

W okresie od dnia 01.08.2005 r. do dnia 01.08.2012 r. obowiązki proboszcza Katedry sprawował Z. S. (2)

Dowód :

⚫: zeznania świadka Z. S. (2) k. 1515-1516,

W marcu 2006 r. została opracowana przez rzeczoznawcę ds. zabezpieczeń pożarowych B. K. (1) i rzeczoznawcę budowlanego (...) ekspertyza w zakresie spełnienia w sposób inny, niż w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, warunków bezpieczeństwa pożarowego na terenie wieży K. Katedralnego w G. przy jej adaptacji na wieżę widokową.

W związku z planowaną inwestycją adaptacji wieży K. Katedralnego na wieżę widokową oraz przeprowadzoną analizą stwierdzono występowanie nieprawidłowości, które zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów kwalifikowane są, jako powodujące zagrożenie życia ludzi, a polegające na:

- braku wydzielenia klatki schodowej w sposób określony w przepisach techniczno - budowlanych,

- braku zabezpieczenia przed zadymieniem klatki schodowej,

- zawężeniu szerokości schodów, spoczników oraz przejść na poszczególnych poziomach wieży ponad jedną trzecią od określonej w przepisach techniczno - budowlanych.

Stwierdzono także występowanie nieprawidłowości na zakresie bezpieczeństwa pożarowego polegającego na:

- braku wymaganej odporności ogniowej R 60 dla biegów i spoczynków schodów,

- występowaniu schodów drewnianych - palnych,

- braku wymaganej odporności ogniowej dla stropów i elementów konstrukcji nośnej wieży,

- przekroczenie dopuszczalnej długości dojścia ewakuacyjnego.

Stwierdzono także, że w związku z tym, że budynek Katedry wpisany jest do rejestru zabytków i ochronie podlega ochronie nie jest możliwe spełnienie wszystkich wymagań ochrony przeciwpożarowej.

Przedmiotowa ekspertyza miała na celu określić inne rozwiązania zapewniające bezpieczeństwo, niż wynikające z w/w rozporządzenia oraz wskazać rozwiązania w zakresie bezpieczeństwa pożarowego zapewniających eliminację warunków zagrożenia życia ludzi i poprawę warunków bezpieczeństwa pożarowego na terenie obiektu.

W związku z powyższym określone zostały następujące parametry bezpieczeństwa pożarowego:

- drewniane elementy konstrukcyjne wieży należy zabezpieczyć do stopnia niezapalności poprzez pomalowanie lakierem (...) lub innym równorzędnym środkiem,

- istniejące na poszczególnych poziomach drewniane ścianki należy usunąć lub zastąpić wykonanymi z płyt gipsowo-kartonowych,

- wyjścia z terenu wieży na chór, nad sklepienie i do kościoła należy zamknąć drzwiami o odporności ogniowej EI 30,

- przejścia instalacyjne w ścianie pomiędzy wieżą i kościołem należy zabezpieczyć do odporności ogniowej EI 60,

- schody należy wykonać o szerokości min. 0,9 m,

- należy dokonać oceny systemu sygnalizacji pożaru z uwzględnieniem zmiany funkcji wieży i według potrzeby dokonać jego przebudowy lub rozbudowy wraz z zapewnieniem monitoringu sygnalizacji pożaru przez Państwową Straż Pożarną,

- na terenie wieży należy wykonać sygnalizację dźwiękową współdziałającą z systemem sygnalizacji pożaru, zapewniającą przekazywanie informacji o zadziałaniu systemu osobom przebywającym na terenie wieży,

- na potrzeby jednostek Straży Pożarnej, na terenie wieży należy wykonać instalację suchego pionu gaśniczego z zaworami hydrantowymi na każdym poziomie, a na najwyższym poziomie przy zaworze hydrantowym należy zapewnić wąż gaśniczy o prądownicę wodną,

- należy wykonać przeciwpożarowym wyłącznik prądu zapewniający wyłączenie zasilania obwodów instalacji elektrycznych na terenie Katedry i wieży,

- na każdym poziomie przy schodach należy umieścić gaśnicę proszkową o masie środka gaśniczego min. 6 kg,

- na terenie wieży należy wykonać oświetlenie awaryjne drogi ewakuacyjnej oraz poziomu widokowego zapewniające natężenie oświetlenia na poziomie drogi ewakuacyjnej min. 10 lx oraz wyposażyć obiekt w system zasilania centralnego oświetlenia ewakuacyjnego z (...) zapewniający 100 % sprawności natężenie oświetlenia w pracy bateryjnej,

- drzwi prowadzące z wieży bezpośrednio na zewnątrz obiektu należy wyposażyć w zamek antypaniczny,

- na poziomie widokowym należy zapewnić 10 masek ucieczkowych przeznaczonych do ochrony dróg oddechowych przez dymem i ochrony głowy przed bezpośrednim działaniem wysokich temperatur,

- zapewnić przeprowadzenie badań elektrycznych rezystancji izolacji nie rzadziej niż raz na rok,

- liczebność grub jednorazowo zwiedzających wieżę należy ograniczyć maksymalnie do 10-ciu osób, które powinny być wprowadzane z przewodnikiem,

- należy opracować szczegółową instrukcję postępowania na wypadek wystąpienia zagrożenia na terenie obiektu określającą zasady prowadzenie ewakuacji, oddymiania obiektu oraz prowadzenie działań gaśniczych.

Stwierdzono także, że realizacja zaproponowanych zabezpieczeń przeciwpożarowych oraz przestrzeganie zaleceń ogranicza możliwość zaistnienia pożaru na terenie wieży, daje możliwość przeprowadzenia ewakuacji ludzi przebywających na wszystkich poziomach, zanim zostanie to uniemożliwione przez rozprzestrzeniający się pożar oraz ułatwi i zwiększy skuteczność prowadzenie ewentualnych działań ratowniczych - gaśniczych przez jednostki Straży Pożarnej. Przyjęte rozwiązania zapewniają minimalny wymagany poziom bezpieczeństwa dla ludzi przebywających na jego terenie oraz rekompensują brak spełnienie wymagań wynikających z obowiązujących przepisów techniczno - budowlanych.

Dowód :

⚫: zeznania świadków:

- B. K. (1) k. 1496-1498, 1057-1058,

- H. H. k. 1513-1515, 1073-1074,

⚫: ekspertyza techniczna z marca 2006 r. k. 1572, DRZ 117/19

W dniu 27.03.2006 r. proboszcz Katedry pw. Wniebowzięcia N. M. P. ks. Z. S. (2) zwrócił do (...) Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej o uzgodnienie w trybie § 2 ust 2 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie zastosowania innych rozwiązań zapewniających spełnienie wymagań obowiązujących przepisów w zakresie bezpieczeństwa pożarowego, na terenie wieży adaptowanej na wieżę widokową, zgodnie z warunkami określonymi w w/w ekspertyzie.

Dowód :

⚫: zeznania świadka H. H. k. 1513-1515, 1073-1074,
⚫: pismo z 27.03.2006 r. k. 1572, DRZ 116/19,

Postanowieniem z dnia 30.03.2006 r. (...) Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej w G. zaakceptował niezgodności w stosunku do obowiązujących warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie pod warunkiem realizacji wskazanych zaleceń w ekspertyzie technicznej z marca 2006 r.

Dowód :

⚫: zeznania świadka H. H. k. 1513-1515, 1073-1074,
⚫: postanowienie nr (...) z dnia 30.03.2006 r k. 1572, DRZ 118/19

W dniu 14.08.2006 r. Prezydent Miasta G. decyzją nr (...) zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę P. R. - Katolickiej K. Katedralnego pw. Wniebowzięcia N. M. P w G. przy ul. (...) dotyczącej inwestycji polegającej na modernizacji i restauracji Katedry pw. Wniebowzięcia N. M. P. w zakresie:

- wymiany pokrycia dachu korpusu głównego Katedry oraz prezbiterium wraz z naprawą obróbek blacharskich i orynnowania dachu, lukarn i kominów oraz montażem wyłazów dachowych,

- wymiany i uzupełnienia stolarki okiennej wieży wraz z uzupełnieniem żaluzji i okiennic z drewna,

- wymiany schodów z wieży Katedry,

- wymiany ścianek drewnianych na ścianki z płyt gipsowo-kartnowych,

- wykonania oświetlenia ogólnego i awaryjnego wieży,

- przystosowania poziomu 6 wieży na "platformę widokową" do celów turystycznych,

- wykonania iluminacji wewnętrznej i zewnętrznej Katedry.

na terenie działek ewidencyjnych gruntu 2150, (...) i (...) położonych przy ul. (...) Rynek w G.

Przedmiotowe roboty należało prowadzić w sposób nienaruszający praw osób trzecich, zgodnie z przepisami bph, p.poż., ochrony środowiska, prawa budowlanego oraz zastosować się do uwag i ustaleń zawartych w odrębnych pozwoleniach, opiniach oraz uzgodnieniach lokalizacyjnych i dokumentacji projektowej (pkt 1a decyzji).

Prace budowlane rozpoczęły się w dniu 01.09.2006 r.

Trwały do dnia 02.04.2007 r.

Obowiązki kierownika budowy pełnił J. H.. Natomiast obowiązki inspektora nadzoru pełnił C. S..

W dniu 23.05.2007 r. do Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w G. zostało złożone przez Z. S. (3) - proboszcza zawiadomienie o zakończeniu robót budowlanych prowadzonych na podstawie decyzji nr (...) z dnia 14.08.2006 r.

Zgodnie z w/w zawiadomieniem użytkowanie obiektu nastąpiło w dniu 26.06.2007 r.

Dowód :

⚫: decyzja nr (...) z dnia 14.08.2006 r. k. 1572, 198-199,
⚫: dziennik budowy k. 1572, DRZ 71/19
⚫: projekt budowlany modernizacji i restauracji Katedry k. 1572, DRZ 76/19
⚫: zawiadomienie o zakończeniu robót budowlanych k. 1572, 202

W dniu 05.07.2007 r. ks. Z. S. (2) złożył do (...) Komendanta Państwowej Straży Pożarnej w G. wniosek o wyrażenie zgody na zwiększenie liczebności grup jednorazowo zwiedzających adoptowaną wieżę do ilości 15 osób.

Zaznaczył także, że wszystkie wymagania zlecone ekspertyzą techniczną z marca 2006 r. zostały spełnione.

W dniu 17.07.2007 r. Komenda Wojewódzka Państwowej Straży Pożarnej w G. zwróciła się do Komendanta Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej w G. czy inwestor wypełnił wszystkie zalecenia z postanowienia (...) Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej w G. nr (...) z dnia 30.03.2006 r.

W dniu 02.08.2007 r. i w dniu 06.08.2007 r. ma polecenie H. H. - komendant Komendy Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej mł. kpt. D. D. z K. Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej w G. przeprowadził czynności lustracyjne w zakresie sprawdzenia spełnienia przez inwestora zaleceń sprecyzowanych w postanowieniu nr (...) Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej w G. z dnia 30.03.2006 r.

W trakcie przedmiotowych czynności obecny był przedstawiciel inwestora - C. S. oraz ks. Z. S. (2).

W tym samym czasie strażacy zapoznawali się ze specyfiką obiektu na wypadek pożaru, tj. z możliwością dojazdu, lokalizacją hydrantów czy też rozstawienia sprzętu gaśniczego.

Na powyższą okoliczność została sporządzona notatka służbowa, w której D. D. zamiast prawidłowego zwrotu czynności lustracyjne użył zwrot "czynności kontrolno rozpoznawcze".

Po przeprowadzeniu w/w czynności pismem z dnia 06.08.2007 r. Komendant Miejski Państwowej Straży Pożarnej poinformował (...) Komendanta Państwowej Straży Pożarnej w G., że w toku przeprowadzonych czynności kontrolno-rozpoznawczych ustalono, że inwestor wypełnił w całości jedynie cztery zalecenia z szesnastu. Pismem z dnia 10.08.2007 r. Komenda Wojewódzka Państwowej Straży Pożarnej odpowiadając na wniosek z dnia 05.07.2007 r. ks. Z. S. (2) poinformowała go, że nie można pozytywnie rozpoznać jego wniosku w przedmiocie zwiększenia ilości osób mogących jednocześnie zwiedzać wieżę kościelną do czasu wywiązania się z niewykonanych zaleceń wskazanych w postanowieniu nr (...) z dnia 30.03.2006 r.

Dowód :

⚫: zeznania świadków:

- D. D. k. 1498-1500, 1060-1061,

- H. H. k. 1513-1515, 1073-1074,

- S. W. k. 1516-1517, 1066-1067,

⚫: wniosek z dnia 05.07.2007 r. k. 1572, DRZ 119/19,
⚫: pismo z dnia 17.07.2007 r. k. 1572, DRZ 120/19,
⚫: notatka służbowa z dnia 06.08.2007 r. k. 1572, DRZ 122/19,
⚫: pismo z dnia 06.08.2007 r. k. 1572, DRZ 121/19,
⚫: pismo z dnia 10.08.2007 r. k. 1572, DRZ 123/19,

Na przełomie 2006 r. i 2007 r. Zakład Usług (...) należący do W. K., jako podwykonawca dla Przedsiębiorstwa (...) wykonał zewnętrzną iluminację świetlną na ścianach elewacji i w podłożu bezpośrednio przy Katedrze oraz oświetlenie ewakuacyjne wraz montażem centrali ewakuacyjnej wieży Katedry. W związku z powyższym na całej długości wejścia na szczyt wieży zostały zamontowane oprawy ewakuacyjne z napisem "droga ewakuacyjna".

Po wykonaniu w/w prac w marcu 2007 r., na zlecenie inwestora J. H. W. K. osobiście dokonał pomiarów odbiorczych polegających na rezystencji izolacji obwodów (mające na celu sprawdzenie izolacji przewodów) i skuteczności ochrony przeciwpożarowej. Pomiary dotyczyły całej Katedry. Wyniki pomiarów były pozytywnie.

We wrześniu 2012 r. na telefoniczną prośbę W. J. - ekonoma Diecezji Z. W. K. miał przeprowadzić badania rezystancji izolacji przewodów elektrycznych oraz skuteczności przeciwpożarowej w całej Katedrze. Ostatecznie przeprowadził jedynie pomiary instalacji, które założył w 2007 r. Stwierdzono sprawność instalacji elektrycznej.

Dowód :

⚫: zeznania świadków:

- W. K. k. 1475-1476,

- W. J. k. 1479-1481, 780-784, 990-992,

⚫: protokół z pomiarów rezystancji z marca 2007 r. k. 1572, 743-748,
⚫: protokół z pomiarów rezystancji z września 2012 r. k. 1572, 743-748,
⚫: opinia z dnia 13.08.2018 r. Szkoły Głównej (...) Pożarniczej k. 1572, 993-1039.

W okresie od dnia 26.06.2007 r. do dnia 01.07.2017 r. wieża katedralna wraz z punktem widokowym została udostępniona dla zwiedzających.

Oprowadzaniem po wieży katedralnej zajmowali się m.in. S. S. - przewodnik oraz Z. S. (1) - zakrystianin. W/w osoby przeszły szkolenie przeciwpożarowe dotyczące przeprowadzanie ewakuacji, odbezpieczenia gaśnic czy też zakładania masek.

Wszystkie swoje obowiązki wykonywali oni w porozumieniu z Z. S. (2), a później ze Z. K. (1).

Średnio grupa wycieczkowa liczyła po około 12-14 osób. Zdarzały się także wejścia grup 17 osobowych wraz z przewodnikiem oraz grup, które liczyły około 20 osób.

W w/w okresie wieżę katedralną zwiedziło około 24.000 ludzi.

Wejście na wieżę było płatne w kwocie 5 zł - bilet normalny i 3 zł - bilet ulgowy. Następnie przewodnik rozliczał się z w/w kwot z proboszczem.

Dowód :

⚫: zeznania świadków:

- S. S. k. 9-11,

- Z. S. (1) k. 4-6, 418-420, 1069-1072,

Dekretem z dnia 25.06.2012 r. znak (...)-1/12 Bp S. R. biskup zielonogórsko- (...) z dniem 01.08.2012 r. mianował oskarżonego Z. K. (1) proboszczem parafii katedralnej pw. Wniebowstąpienia (...) w G.

Oskarżony w okresie od dnia 01.08.2008 r. do dnia 31.07.2012 r. pełnił urząd proboszcza w parafii pw. św. A. w Jordanowie.

Oskarżony przed objęciem w/w funkcji, z uwagi na stanowisko wykładowcy został zwolniony z wewnętrznego kursu z zakresu prawa kanonicznego oraz z zagadnień gospodarczo - ekonomicznych dotyczących zarządzania parafią.

W dniu 23.07.2012 r. Z. K. (1) protokolarnie przejął od ks. Z. P. pw. Wniebowstąpienia (...) w G. wraz z całą dokumentacją budowlaną, w tym dotyczącą remontu wieży Katedry - pkt 10.

Jako przedstawiciel kurii był przy tym obecny W. J..

Z. K. (1) jest także Wikariuszem Biskupim, Przewodniczącym D. Komisji Liturgicznej, wykładowcą na Papieskim Wydziale Teologicznym z filią w Z. i w Seminarium Duchownym w P. oraz bierze udział w pracach Synodu Diecezji Z. - (...).

W okresie od dnia 24.08.2012 r. do dnia 15.07.2017 r. posługę wikariusza w Katedrze pełnił ksiądz G. S..

W okresie od luty/marzec 2015 r. do sierpień/wrzesień 2017 r. posługę wikariusza w Katedrze pełnił ksiądz C. G..

Dowód :

⚫: częściowe wyjaśnienia oskarżonego Z. K. (1) k.
⚫: zeznania świadków:

- G. S. k. 1460-1462, 41-42,

- C. G. k. 1474-1475, 24-25,

- W. J. k. 1479-1481, 780-784, 990-992,

- Z. S. (2) k. 1515-1516,

⚫: kserokopia dekretu z dnia 25.06.2012 r. k. 1572, 860,
⚫: pismo z K. D. w Z. z dnia 02.12.2019 r. k. 1572, 1494,
⚫: kserokopia protokołu zdawczo - odbiorczego z dnia 23.07.2012 r. k. 1572, 858-859,

W okresie od 2005 r. do 01.07.2017 r. miały miejsce awaria kamer monitoringu w kościele oraz na wieży kościelnej.

W okresie od 2004 r. do 01.07.2017 r. miały miejsce fałszywe alarmy przeciwpożarowe.

W okresie od kwietnia 2017 r. do 01.07.2017 r. nie działała sprawnie czujka przeciwpożarowa, która w czasie fałszywego alarmu gasła, pomimo tego, że na centralce przeciwpożarowej w dalszym ciągu świeciła się czerwona kontrolka i napis "awaria".

W okresie od 2012 r. do 2017 r. wyłączały się bezpieczniki znajdujące się w rozdzielni w zakrystii. Najczęściej sytuacje takie miały miejsce w czasie burzy.

Z. S. (1) w/w awarie zgłosił do Z. K. (1), który nie podjął jednak odpowiednich czynności mających na celu ich usunięcie.

Dowód :

⚫: zeznania świadków:

- Z. S. (1) k. 4-6, 418-420, 1069-1072,

- G. S. k. 1460-1462, 41-42,

- M. W. k. 1462-1463, 50,

- J. M. (1) k. 1466-1467, 546-548,

W dniu 29.06.2017 r. w wyniku burzy, jaka przeszła nad G. przestał działać w Katedrze rzutnik służący do wyświetlania tekstu. Włączyły się także lampki alarmowe wskazujące drogę ewakuacyjną, które umiejscowione są na schodach prowadzących do poziomu, gdzie znajdują się organy.

Organista J. M. (1) o powyższych awariach poinformował Z. S. (1).

W dniu 01.07.2017 r., około godziny 09:00, na telefoniczną prośbę Z. K. (1) do Katedry przyjechał I. W. prowadzący działalność gospodarczą, m.in. w zakresie drobnych prac elektrycznych, w celu uruchomienia rzutnika znajdującego się za ołtarzem. Początkowo sprawdził, że nie ma napięcia w gniazdu nad rzutnikiem. Następnie starał się ustalić, gdzie znajduje się bezpiecznik od rzutnika. Nie znalazł go w rozdzielni w zakrystii. Ostatecznie ustalił, że jest w mniejszej rozdzielni znajdującej się we wnętrzu Katedry pod obrazem J. M. (2). Po jego włączeniu rzutnik zaczął działać.

Około godziny 17:40 - 17:45, uruchomił się alarm w centralce przeciwpożarowej w zakrystii w Katedrze. Włączył się ciągły sygnał dźwiękowy oraz na wyświetlaczu centralki pojawił się napis "zakrystia". Po sprawdzeniu, że nie ma żadnego zagrożenia w zakrystii Z. S. (1) wyłączył alarm, zresetował błąd i ponownie uruchomił centralkę. Ponownie uruchomił także bezpieczniki znajdujące się w skrzynce, które wcześniej były wyłączone. W/w alarm nie wzbudził u niego żadnego zaniepokojenia, z uwagi na okoliczność, że wcześniej miały miejsce fałszywe alarmy przeciwpożarowe.

Po kilku minutach ponownie włączył się w/w alarm oraz na wyświetlaczu centralki pojawił się napis "zakrystia" i ponownie Z. S. (1) po sprawdzeniu, że nie ma żadnego zagrożenia w zakrystii go wyłączył.

Ponadto od godziny 17:40 do godziny 17:55 w Katedrze kilkukrotnie włączał się alarm trwający około 3 - 5 sekund.

O godzinie 18:00 rozpoczęła się msza święta, którą prowadzili księża G. S. oraz C. G. - wikariusze pełniący posługę w Katedrze. Brało w niej udział około 50 - 80 osób.

W/w alarm włączał się także podczas mszy świętej.

Około godziny 18:30 w trakcie trwania mszy do C. G. podszedł nieznany mężczyzna i poinformował go, że na wieży wybuch pożar. Wówczas wikariusze zwrócili się z prośbą do wiernych o spokojne opuszczenie katedry. Rozpoczęła się ewakuacja wiernych oraz wynoszenie wszystkich cennych rzeczy i zabytków z zakrystii i kościoła. Po wyjściu na zewnątrz Katedry G. S. poinformował telefonicznie Z. K. (1) o pożarze.

W między czasie po godzinie 18:00, po raz trzeci włączył się w/w alarm, ale na wyświetlaczu centralki pojawił się napis "wieża". Zaniepokojony Z. S. (1) wyszedł przed Katedrę i gdy zobaczył dym wychodzący spod dachu wieży zadzwonił na straż pożarną. Początkowo nie mógł się dodzwonić, z uwagi na zajęty numer, ale ostatecznie po około 5 - 7 minutach zgłosił zdarzenie.

Straż pożarna przyjechała po około 10 minutach od zgłoszenia. Początkowo akcją ratowniczą dowodził P. M. - komendant Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej.

Akcja pożarnicza trwała od dnia 01.07.2017 r. do dnia 03.07.2017 r.

W wyniku pożaru zniszczeniu uległa kopuła wraz z latarnią, drewniana konstrukcja szachulcowa, jeden z dzwonów oraz zegar. Natomiast w wyniku akcji gaśniczej Straży Pożarnej poważnemu zniszczeniu uległy również organy

Dowód :

⚫: zeznania świadków:

- Z. S. (1) k. 4-6, 418-420, 1069-1072,

- G. S. k. 1460-1462, 41-42,

- M. W. k. 1462-1463, 50,

- I. W. k. 1466, 421-422,

- J. M. (1) k. 1466-1467, 546-548,

- C. G. k. 1474-1475, 24-25,

- P. K. k. 1476-1478, 758-762,

- W. J. k. 1479-1481, 780-784, 990-992,

- P. M. k. 1501-1502, 1063-1064,

W dniu 01.07.2017 r. zjawiska burzy oraz błyskawicy nie były obserwowane na stacji H. - Meteorologicznej Stacji Synoptycznej w G.

W dniu 01.07.2017 r. system wykrywania i lokalizacji wyładowań atmosferycznych P. w sąsiedztwie Katedry pw. Wniebowzięcia N. M. P. nie zanotował wyładowań atmosferycznych.

Dowód :

⚫: informacja na temat zjawisk burzy i błyskawicy k. 1572, 362-364,
⚫: dane pomiarowe z systemu wykrywania i lokalizacji wyładowań atmosferycznych P. k. 1572, 367-374,

Przedmiotowy pożar został zainicjowany w obszarze przejścia instalacji elektrycznej przez strop, nad poziomem dzwonów, przy lewej stronie. Wynika to przede wszystkim z okoliczności, że największe wypalenia wystąpiły nad poziomem dzwonów, w stropie przy lewej stronie, jak i na wyższej kondygnacji. Wielkości i głębokości zwęglenia drewnianych elementów stropu pomiędzy pomieszczeniem z dzwonami i pomieszczeniem znajdującym się powyżej wskazują, że to właśnie tam został zapoczątkowany proces spalania.

Przyczyną pożaru wieży katedralnej w dniu 01.07.2017 r. było zwarcie w instalacji elektrycznej. Wynika to z dwóch bezspornych faktów:

- ujawnieniem śladów zwarcia pierwotnego,

- miejsce ujawienia śladów zwarcia pierwotnego pokrywało się z miejscem, w którym stwierdzono zapoczątkowanie procesu spalania, tj. ognisko spalania.

Źródło ognia było zlokalizowane w części stropu, przez którą przeprowadzone były przewody elektryczne, w tym żyły miedziane całkowicie pozbawione izolacji. Stwierdzono w nich występowanie rozgałęzionej siatki tlenku miedzi. Ponadto stopienia zwarciowe powstały w atmosferze bogatej w tlen.

Nie można jednak wykluczyć, że wyładowania atmosferyczne mające miejsce bezpośrednio przed zdarzeniem na skutek wahań, jakości dostarczanej energii elektrycznej doprowadziło do pogłębienia się stanu awaryjnego instalacji elektrycznej, co w konsekwencji doprowadziło do zwarcia.

Wynika to z okoliczności, że prąd płynący w kanale wyładowania generuje impuls elektromagnetyczny (...), który w niektórych przypadkach może zakłócać urządzenie elektroniczne nawet w promieniu kilku kilometrów od miejsca uderzenia pioruna.

Brak jest możliwości jednoznacznego stwierdzenia czy i w jakim stopniu brak corocznych pomiarów rezystancji izolacji elektrycznej oraz skuteczności ochrony przeciwpożarowej wieży przyczynił się do powstania pożaru.

Przedmiotowe badania są działaniem profilaktycznym i nie gwarantują w stu procentach sprawności instalacji elektrycznej pomiędzy kolejnymi badaniami. Stan awaryjny mógł zaistnieć lub się pogłębić w dowolnym czasie, nawet po przeprowadzonych pomiarach potwierdzających sprawność techniczną instalacji elektrycznej.

Dowód :

⚫: zeznania biegłych:

- G. K. k. 1550-1552,

- E. S. k. 1552,

- D. B. k. 1552,

- B. O. k. 1552,

⚫: opinia wstępna z dnia 05.07.2017 r. Szkoły Głównej (...) Pożarniczej k. 1572, 378-380.
⚫: opinia z dnia 13.08.2018 r. Szkoły Głównej (...) Pożarniczej k. 1572, 993-1039.
⚫: opinia z dnia 20.07.2017 r. Szkoły Głównej (...) Pożarniczej k. 1572, 551-559,

Zakończenie prac remontowych jest przewidziane na koniec 2021 r. i będzie łącznie wynosił około 20.000.000 zł.

Obecnie koszt remontu wynosi 9.000.000 - 10.000.000 zł.

Ubezpieczyciel w związku z pożarem wypłacił kwotę około 5.500.000 zł.

W projektu Unii Europejskiej przewidziana jest kwota 9.800.000 zł.

Pozostała część funduszy zostanie pokryta przez Diecezję Z. - (...).

Dowód :

⚫: zeznania świadka W. J. k. 1479-1481, 780-784, 990-992,

Oskarżony Z. K. (1) w postępowaniu przygotowawczym nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu /k. 1259-1260/.

Słuchany na rozprawie głównej także nie przyznał się do zarzucanego mu czynu /k. 1453-1455/.

Sąd, zważył co następuje:

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wina, jak również okoliczności popełnienia przez oskarżonego zarzucanego mu czynu nie budzą żądnych wątpliwości.

Rozważania w przedmiotowej sprawie należy rozpocząć od analizy wyjaśnień złożonych przez Z. K. (1).

Jak już wcześniej wspominano, oskarżony nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Podał, że od swojego poprzednika Z. S. (2) przejął wszelkie obowiązki, za wyjątkiem obowiązków dotyczących bezpieczeństwa Katedry. Powyższe wyjaśnienia nie tylko nie podlegają prawdzie, ale są również infantylne i naiwne. Niewątpliwie zostały złożone na potrzeby przedmiotowego postępowania, w celu uniknięcia odpowiedzialności karnej. Wynika z nich, że oskarżony przejął jedynie obowiązki duszpasterskie, natomiast pozostałe w zakresie bezpieczeństwa "spoczywały na poprzedniku" /k. 1454/. W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, że w dniu 23.07.2012 r. Z. K. (1) protokolarnie przejmując od ks. Z. P. pw. Wniebowstąpienia (...) w G. przejął ją z "całym dobrodziejstwem inwentarza", w tym wraz z całą dokumentacją budowlaną. Wynika z tego jednoznacznie, że oskarżony był nie tylko "gospodarzem" od spraw duchownych, ale także od sprawy bezpieczeństwa i to na nim spoczywał obowiązek przestrzegania wszelkich przepisów, w tym przepisów przeciwpożarowych. Nie można także przyjąć, że Z. K. (1) nie zdawał sobie z tego sprawy. Jest on osobą dojrzałą, doświadczoną, wykształconą oraz pełniącą wiele funkcji i obowiązków w Diecezji Z.- (...). Ponadto w okresie od dnia 01.08.2008 r. do dnia 31.07.2012 r. pełnił także urząd proboszcza w parafii pw. św. A. w Jordanowie. Tym samym należy założyć, że biorąc pod uwagę jego doświadczenie życiowe miał pełną świadomość tego, że przejmując obowiązki proboszcza Katedry przejął je w pełnym zakresie. Na marginesie należy także oddać, że ilość pozostałych sprawowanych przez niego funkcji w innych instytucjach nie mają żadnego znaczenia dla jego odpowiedzialności karnej.

W tym miejscu warto się także odnieść do wyjaśnień Z. K. (1) w zakresie tego, że "Nie byłem przeszkolony w zakresie finansowo - gospodarczym" /k. 1545/. Oskarżony przyjmując obowiązki proboszcza Katedry miał pełną świadomość, z jaką odpowiedzialnością się to będzie wiązało. Tym samym zdając sobie sprawę, iż w tym zakresie nie posiada stosownej wiedzy powinien podjąć stosowne kroki celem jej uzupełnienia, chociażby poprzez zrobienie odpowiednich kursów, czy też studiów podyplomowych. Poza tym nic nie stało na przeszkodzie, aby oskarżony odmówił przejęcia obowiązków proboszcza od swojego poprzednika, z uwagi właśnie na brak odpowiedniego doświadczenia, czy też wiedzy w tym zakresie.

Oskarżony odmówił odpowiedzi na pytania, które zmierzał zadać mu Sąd. Oczywiście jest to jego prawo do obrony i w związku z tym nie ponosi on żadnych ujemnych konsekwencji. Brak jednak ustosunkowania się Z. K. (1) to pewnych kwestii uniemożliwia poznanie jego zdania i opinii odnośnie kwestii zasadniczych związanych z jego odpowiedzialnością karną. Decydujące znaczenie w tym zakresie miało ustalenie następujących kwestii:

- czy przejmując protokolarnie Katedrę zapoznał się z wszelką dokumentacją, w tym z dokumentacją wieży,

- czy zapoznał się z ekspertyzą techniczną z marca 2006 r.,

- czy zapoznał się z pismem z dnia 10.08.2007 r. Komendy Wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej, z którego wynika, że w toku przeprowadzonych czynności kontrolno-rozpoznawczych ustalono, że inwestor wypełnił w całości jedynie cztery zalecenia z szesnastu.

Nie ulega wątpliwości, że Z. K. (1) powinien zapoznać się z wszelką dokumentacją związaną z Katedrą. A w szczególności z wieżą widokową, z uwagi na okoliczność, że do jej zwiedzania wpuszczane były osoby postronne. Wiedział także, że zwiedzanie wieży cieszy się dużym powodzeniem, gdyż przewodnicy rozliczyli się z nim z pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży biletów. Tym samym nie można przyjąć, że oskarżony jest zwolniony z obowiązku zapoznania się z przedmiotową dokumentacją na podstawie tego, że od swojego poprzednika nie uzyskał żadnych informacji o nieprawidłowościach.

Nie bez znaczenia jest także okoliczność, że zmiana na stanowisku proboszcza wynikała z tego, że "Poprzednik ks. K. był trochę bałaganiarzem i tym była podyktowana zmiana na stanowisku proboszcza" /k. 1480/. Wynika to bezpośrednio z zeznań W. J.. W ocenie Sądu oskarżony niewątpliwie posiadał powyższą wiedzę na ten temat i tym samym powinien być na tym punkcie wyczulonym.

W związku z powyższym pierwszą czynnością podjętą przez oskarżonego, w chwili objęcia funkcji proboszcza powinno być zlecenie przeglądu wszelkiej dokumentacji oraz stanu Katedry. Nie jest to czynność szczególna, czy też wyjątkowa. Wynika ona z ogólnej zasady, że w chwili przejęcia obowiązków od poprzednika należy przeprowadzić "wewnętrzny audyt" celem przeprowadzenia kontroli i sprawdzenia przejmowanej instytucji, a w szczególności ustalenia, po pierwsze, w jakim stanie znajduje się budynek, a po drugie, jakie ewentualnie należy podjąć czynności, aby jego funkcjonowanie było zgodne z obowiązującymi przepisami. Nie ma przy tym znaczenia, czy zostanie to wykonane w ramach obowiązków przejmującego, czy też zlecone podmiotowi zewnętrznemu. Taka sytuacja nie miała natomiast w przedmiotowej sprawie. Wynika to zresztą bezpośrednio z wyjaśnień Z. K. (1), czy też z zeznań Z. S. (1), który podał, że nie uzyskał informacji, aby grupa zwiedzająca nie mogła przekraczać 10 osób.

W związku z powyższym to na oskarżonym, który był niewątpliwie zarządcą Katedry spoczywał obowiązek jej utrzymania i użytkowania zgodnie z przepisami prawa budowlanego i przeciwpożarowego. Obowiązek ten w żaden sposób nie spoczywał na Straży Pożarnej, która zresztą wysłała w dniu 10.08.2007 r. stosowne pismo do poprzedniego proboszcza odnośnie swoich zastrzeżeń. Nie można też przyjąć, aby takie pismo powinno zostać wysłane drugi raz po zmianie proboszcza. To następca, w tym przypadku oskarżony powinien zapoznać się z nim w ramach przejęcia Katedry. Tym bardziej, że brak było jakichkolwiek przeszkód, aby do tego doszło. Podobna sytuacja ma miejsce, jeżeli chodzi o pismo z dnia 10.07.2008 r. od firmu P. - D. Ochrony Przeciwpożarowej w S. dotyczącą odłączenia obiektu od sieci monitorowania alarmów pożarowych. W ocenie Sądu Z. K. (2), z chwilą objęcia zarządu nad Katedrą powinien, po zapoznaniu się chociażby z w/w dokumentacji podjąć odpowiednie kroki celem zapewnienia właściwej ochrony przeciwpożarowej wieży.

Ponadto Sąd nie dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie tego, że jak były potrzebne naprawy w kościele to zlecał jej odpowiednim osobom /k. 1454/. Stoją one przede wszystkim w sprzeczności z zeznaniami Z. S. (1), który podał, że zgłaszał Z. K. (1) awarię kamer monitoringu, czujki przeciwpożarowej, sprawę fałszywych alarmów oraz kwestię związaną z z wyłączeniem się bezpieczników znajdujących się w rozdzielni w zakrystii. Faktem jest, że o bezpiecznikach w swoich zeznaniach nie wspominał Z. S. (1), jednak mówił o tym G. S., tj. "Wcześniej też zdarzały się sytuacje, że "wywalało" bezpieczniki (...)" /k. 1461/. Tym samym Sąd przyjął, że również w/w kwestia była zgłaszana, obok pozostałych. Pomimo tego w/w awarie nie zostały usunięte. Warto tutaj także dodać, że monitoring był niesprawny ponad 2 lata, a fałszywe alarmy były wręcz "normą". Tym samym należy przyjąć, że oskarżony pomimo otrzymania pracownika informacji odnośnie w/w awarii nie podjął wystarczających czynności, aby doszło do ich usunięcia. Warto jeszcze dodać, że w/w awarię były "wiedzą powszechnie znaną" w Katedrze. Oprócz Z. S. (1) w swoich zeznaniach wspominają o nich wikariusz G. S., organiści M. W. i J. M. (1).

Nie ulega także wątpliwości, że w/w awarie należały do spraw pilnych, które wymagały podjęcia natychmiastowych działań mających na celu ich naprawę. Kwestia czujki przeciwpożarowej oraz fałszywych alarmów jest kwestią tak oczywistą, że nie podlega większym wyjaśnieniom. Bezpieczeństwo przeciwpożarowe zaliczane jest do jednego z najważniejszych. Bezpośrednio związane jest z tym zagadnienie bezpieczników, które działają jak występuje zwarcie lub przeciążanie. Tym samym działanie bezpiecznika to skutek, a nie przyczyna awarii.

Nie podlegają prawdzie także wyjaśnienia oskarżonego, jakoby przedmiotowa sprawa prowadzona przeciwko jego osobie dotyczyła pożaru, który miał miejsce w dniu 01.07.2017 r. w Katedrze /k. 1454/. Po pierwsze, Z. K. (1) nie został postawiony w stan oskarżenia, z uwagi na wybuch pożaru, a sprowadzenie niebezpieczeństwa pożaru w związku z nie wykonywaniem obowiązków związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa pożarowego. Po drugie, z przedmiotowej opinii nie wynika, aby to Z. K. (1) ponosił odpowiedzialność za wybuch pożaru.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania S. S., który jako przewodnik oprowadzał zwiedzających po wieży katedralnej. Są one spójne, logiczne i wzajemnie pokrywające się. Nie posiadał on jednak żadnej wiedzy na temat ochrony przeciwpożarowej. Dodał jednak, że w czasie swojej pracy nie zauważył żadnej awarii, która w jakikolwiek sposób uniemożliwiłaby mu oprowadzanie.

Podobnie należy ocenić zeznania Z. S. (1), z jednym wyjątkiem. Opisał on dokładnie zdarzenia, jakie miały miejsce w dniu wybuchu pożaru. Dodał także, że zdarzały się grupy zwiedzających w ilości od 17 osób do 20 osób wraz z przewodnikiem. Ponadto zeznał, że nie uzyskał informacji, aby grupa zwiedzająca nie przekraczała 10 osób.

Sąd nie dał mu jedynie wiary w zakresie tego, że na szkoleniu organizowanym przez Straż Pożarną dowiedział się, że grupa zwiedzająca wieżę może liczyć maksymalnie do 16 osób. Stoi to w sprzeczności z pismami, jakie Komenda Wojewódzka Państwowej Straży Pożarnej wysyłała do Z. S. (2). Wynika z nich jednoznacznie, że maksymalna liczba to 10 osób. Tym samym należy przyjąć, że informację o ilości osób musiał uzyskać od Z. S. (2) i Z. K. (1).

Brak jest także podstaw, aby odebrać walor wiarygodności zeznaniom wikariuszom G. S. i C. G., którzy w dniu zdarzenia sprawowali mszę świętą. Opisali oni sposób ewakuacji oraz przeprowadzenia akcji pożarowej. G. S. podał, że przed mszą dwukrotnie włączył się alarm przeciwpożarowy oraz, że zdarzały się sytuacje, kiedy to wyłączały się bezpieczniki w znajdujące się w zakrystii. Najczęściej miało to miejsce po burzy. Natomiast C. G. dodał także, że spowiadając ludzi w Katedrze słyszał kilkukrotnie słyszał włączający się alarm trwający około 3 - 5 sekund. Nie posiadali oni jednak żadnych informacji o przeprowadzonym remoncie wieży katedralnej oraz znajdującej się na niej instalacji przeciwpożarowej.

Wiarygodne są także zeznania M. W., który w dniu zdarzenia przebywał w Katedrze w charakterze organisty. Słyszał także alarm przeciwpożarowy przed mszą świętą oraz w trakcie mszy. O pozostałych fałszywych alarmach dowiedział się w rozmowie z J. M. (1) już po zdarzeniu. Warto także dodać, że po rozmowie z Z. S. (1) wywnioskował, że w/w alarmy musiały zdarzać się częściej w kościele i nie są one niczym zaskakującym czy też nowym, a wręcz odwrotnie, tj. "Ja pytałem, co tak dzwoni, co tak wyje, ale pan Z. to bagatelizował i mówił, że to nic" /k. 1463/.

Podobnie należy ocenić zeznania J. M. (1), który jest stałym organistą w Katedrze. W dniu zdarzenia nie było go jednak, a zastępował go M. W.. Potwierdził fakt awarii rzutnika oraz lampek alarmowych po środowej burzy. Dodał także, że słyszał od innych osób, iż w Katedrze włączają się alarmy przeciwpożarowe. Sam natomiast nie był tego świadkiem.

Sąd uznał za wiarygodne także zeznania D. S., który zainstalował system wykrywania i sygnalizacji pożarów w W. Katedry w G. Są one spójne, logicznie i korespondują ze zgromadzoną dokumentacją w aktach sprawy dotyczącą w/w systemu. Świadek opisał dokładnie zasady działania systemu oraz z jakich elementów się on składał. Dodał także, że z jego obsługi przeszkolił kościelnego, jednak nie był wstanie podać jego danych osobowych. Sąd przyjął, że niewątpliwie musiał to być Z. S. (1), gdyż w tamtym okresie pełnił tę funkcję oraz jako jedyny w Katedrze potrafił obsłużyć centralę.

Brak jest również podstaw, aby odebrać wiarę zeznaniom W. K., który wykonał zewnętrzną iluminację świetlną Katedry oraz oświetlenie ewakuacyjne wraz montażem centrali ewakuacyjnej wieży Katedry. Ponadto w 2007 r. i 2012 r. przeprowadził pomiary rezystancji izolacji obwodów.

Za wiarygodne uznano także zeznania I. W., który w dniu pożaru w godzinach porannych włączył bezpiecznik, w wyniku czego rzutnik w Katedrze zaczął działać.

W ocenie Sądu zeznania P. K. - obecnie D. Konserwator Zabytków, A. D. (1) Konserwator Zabytków w chwili pożaru i W. J. - ekonom diecezjalnego Diecezji Z. - (...) są spójne, logiczne i wzajemnie pokrywające się. Ponadto korespondują one ze zgromadzonym materiałem dowodowym w sprawie. Z. K. (3), w ramach wykonywania swoich obowiązków współpracował z w/w świadkami. W swoich zeznaniach podali oni, w jaki sposób odbywała się przedmiotowa współpraca oraz jakie mieli obowiązki i uprawnienia w związku z tym. Podali także, że według obowiązujących przepisów prawa kościelnego i państwowego osobą odpowiedzialną za obiekt Katedry, w tym w zakresie przepisów o ochronie przeciwpożarowej jest Z. K. (1). Ponadto podali, że nie posiadali szczegółowych informacji na temat ochrony przeciwpożarowej wieży Katedralnej.

Brak jest także podstaw, aby odebrać wiarę zeznaniom rzeczoznawcy ds. zabezpieczeń pożarowych B. K. (1), który opracował wspólnie z rzeczoznawcą budowlanym (...) ekspertyzę w zakresie spełnienia w sposób inny, niż w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, warunków bezpieczeństwa pożarowego na terenie wieży K. Katedralnego w G. przy jej adaptacji na wieżę widokową. Nie tylko są spójne i logiczne, ale także korespondują z w/w ekspertyzą. Dodał także, że "Na moją ekspertyzę należy patrzeć całościowo, czyli spełnienie wszystkich jej postanowień zapewnia ochronę ludzi i mienia" /k. 1497/. Natomiast nie posiadał on żadnych informacji na temat wypełnienia zaleceń z ekspertyzy oraz przedmiotowego pożaru. Dowiedział się o nim z doniesień medialnych.

Podobnie należy ocenić zeznania D. D., który w dniu 02.08.2007 r. i w dniu 06.08.2007 r. przeprowadził czynności lustracyjne w zakresie sprawdzenia spełnienia przez inwestora zaleceń sprecyzowanych w postanowieniu nr (...) Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej w G. z dnia 30.03.2006 r. Nie posiadał on natomiast żadnych informacji odnośnie skutków, jakie wiązały się ze sporządzoną przez niego notatką. Dodał także, że żadnego znaczenia na poczynione przez niego ustalenia ma okoliczność, że zamiast przeprowadzonej przez niego lustracji mogłaby być przeprowadzona kontrola zakończona sporządzeniem protokołu.

Uznano za wiarygodne także zeznania P. M., który początkowo, jako komendant Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej dowodził akcją gaszenia Katedry.

Brak jest także podstaw, aby odebrać wiarę zeznaniom H. H. - komendant Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej, w okresie od 2003 r. do 2013 r. i S. W. - komendant Wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej, w okresie od 2006 r. do 2013 r. Z uwagi na upływ czasu nie pamiętali oni wielu okoliczności. Potwierdzili jednak przeprowadzenie lustracji w 2006 r., w wyniku, której nie wykonano wszystkich zaleceń z postanowienia nr 11/2006 r. z dnia 30.03.2006 r.

Sąd uznał również za wiarygodne zeznania Z. S. (2), który podał, że przekazał oskarżonemu dokumentację związaną z Katedrą w tym z remontem wieży i na tę okoliczność został sporządzony formularz. Dodał także, że nie sprawdził realizacji zaleceń z postanowienia nr 11/2006 r. z dnia 30.03.2006 r.

Odnośnie zeznań B. K. (2) - Wojewódzki Konserwator Zabytków w lipcu 2017 r., J. S. - Miejski Konserwator Zabytków w okresie od 1996 r. do 2006 r. i A. D. (2) - Miejski Konserwator Zabytków w lipcu 2017 r., S. G. - Miejskiego Konserwatora Zabytków w okresie od 2008 r. do 2014 r. i B. S. - Kierownik Delegatur Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w okresie od 2004 r. do 2008 r. i od 2009 r. do chwili obecnej Sąd przyjął je za wiarygodne. Są one spójne i logiczne. Opisali oni swoje kompetencję z racji zajmowanych stanowisk oraz możliwość podejmowania określonych działań, w tym w stosunku do Katedry.

Do ustalenia stanu faktycznego sprawy nie przyczyniły się zeznania T. L., który nie posiadał żadnych informacji zabezpieczeniu pożarowym Katedry, ani o pożarze.

Nie bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest także przedmiotowa opinia biegłych ze Szkoły Głównej (...) Pożarniczej bryg. mgr inż. E. S., st. bryg. dr B. O., mł. bryg. mgr inż. G. K. i kpt. mgr inż. D. B., z której jednoznacznie wynika, że w wyniku:

- niesprawnego systemu sygnalizacji pożarowej,

- braku nasady tłoczonej przy instalacji suchego pionu wieży,

- braki wykonywania, co najmniej raz w roku badań rezystancji instalacji elektrycznej wieży,

- braku oddzielenie kubatury wieży od naw kościoła poprzez zamknięcia drzwiami o odporności ogniowej EI 30 wejść na chór, nad sklepienie i do kościoła,

- braku opracowania szczegółowej instrukcji postępowania na wypadek wystąpienia zagrożenia na terenie obiektu określającej zasady prowadzenie ewakuacji, oddymiania obiektu oraz prowadzenia działań gaśniczych, w tym zapoznania z nią i przeszkolenia w tym zakresie przewodników,

występowało bezpośrednie, w rozumienia art. 164 k.k. niebezpieczeństwo wystąpienia zdarzenia określonego w art. 163 k.k.

Zdaniem Sądu powyższa opinia jest pełna i jasna. Sąd uznał ją za w pełni wiarygodną, została sporządzoną przez osoby do tego uprawnione, zgodnie z zasadami wiedzy i doświadczenia. W związku z powyższym Sąd nie znalazł żadnych podstaw do jej podważenia. Ponadto przedmiotowa opinia została podtrzymała w całości przez przesłuchiwanych biegłych sądowych. Sąd dał im wiarę, gdyż są one spójne, logiczne oraz korespondują ze zgromadzonym materiałem dowodowym w sprawie. Nie bez znaczenia jest także okoliczność, że przedmiotowa opinia nie była także kwestionowana przez żadną ze stron.

Podobnie należy ocenić pozostałe opinie ze Szkoły Głównej (...) Pożarniczej, tj. opinia wstępna z dnia 05.07.2017 r. Szkoły Głównej (...) Pożarniczej oraz opinia z dnia 20.07.2017 r. Szkoły Głównej (...) Pożarniczej.

Wartość pozostałego materiału dowodowego, ujawnionego w sprawie, w szczególności decyzji z dnia 19.10.1976 r., ekspertyzy technicznej z marca 2006 r., projektu instalacji systemu wykrywania i sygnalizacji pożarów w W. Katedry w G., pisma z P. - D. Ochrony Przeciwpożarowej z dnia 10.07.2008 r., pisma (...) z dnia 15.07.2008 r., umowa dzierżawy Polkomtel 06 z dnia 02.01.2001 r., decyzji nr (...) z dnia 14.08.2006 r., pisma z dnia 27.03.2006 r. , postanowienia nr (...) z dnia 30.03.2006 r., decyzji nr (...) z dnia 14.08.2006 r., dziennika budowy, projektu budowlanego modernizacji i restauracji Katedry, zawiadomienia o zakończeniu robót budowlanych, wniosku z dnia 05.07.2007 r., pisma z dnia 17.07.2007 r., notatki służbowej z dnia 06.08.2007 r., pisma z dnia 06.08.2007 r.., pisma z dnia 10.08.2007 r., protokółu z pomiarów rezystancji z marca 2007 r., protokołu z pomiarów rezystancji z września 2012 r., opinii z dnia 13.08.2018 r. Szkoły Głównej (...) Pożarniczej, kserokopii dekretu z dnia 25.06.2012 r., pisma z K. D. w Z. z dnia 02.12.2019 r., kserokopii protokołu zdawczo - odbiorczego z dnia 23.07.2012 r., informacji na temat zjawisk burzy i błyskawicy, danych pomiarowych z systemu wykrywania i lokalizacji wyładowań atmosferycznych P. oraz zapytania o udzielenie informacji o osobie Sąd uznał również za w pełni wiarygodne. Wartość dowodową dokumentów podnosi również fakt, że zostały one sporządzone przez kompetentne organy, w ramach przyznanych im ustawowo uprawnień i w formie przewidzianej przez prawo. Ich autentyczność i prawdziwość treści w nich zawartych nie były kwestionowane przez żadną ze stron, a i Sąd nie znalazł podstaw do tego, aby to czynić z urzędu. Mając na uwadze powyższe, Sąd ustalił przebieg zdarzenia oraz istotne okoliczności sprawy również w oparciu o te dokumenty.

W ocenie Sądu rozważania w zakresie obowiązujących przepisów umożliwiających przypisanie odpowiedzialności karnej oskarżonemu należy rozpocząć od ustalenia, jakie obowiązki spoczywały na oskarżonym, jako proboszczu Katedry.

W przypadku ochrony przeciwpożarowej wygląda ona następująco.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane "Ustawa - Prawo budowlane, zwana dalej "ustawą", normuje działalność obejmującą sprawy projektowania, budowy, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych oraz określa zasady działania organów administracji publicznej w tych dziedzinach."

Zgodnie z art. 2 ust. 2 pkt 3 w/w ustawy " Przepisy ustawy nie naruszają przepisów odrębnych, a w szczególności o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami - w odniesieniu do obiektów i obszarów wpisanych do rejestru zabytków oraz obiektów i obszarów objętych ochroną konserwatorską na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego."

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1b i 7 w/w ustawy "Obiekt budowlany, jako całość oraz jego poszczególne części, wraz ze związanymi z nim urządzeniami budowlanymi należy, biorąc pod uwagę przewidywany okres użytkowania, projektować i budować w sposób określony w przepisach, w tym techniczno-budowlanych, oraz zgodnie z zasadami wiedzy technicznej, zapewniając:

1) spełnienie podstawowych wymagań dotyczących obiektów budowlanych określonych w załączniku I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr (...) z dnia 9 marca 2011 r. ustanawiającego zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych i uchylającego dyrektywę Rady 89/106/EWG (Dz. Urz. UE L 88 z 04.04.2011, str. 5, z późn. zm.), dotyczących:

b) bezpieczeństwa pożarowego,

7) ochronę obiektów wpisanych do rejestru zabytków oraz obiektów objętych ochroną konserwatorską"

Obiekt budowlany należy użytkować w sposób zgodny z jego przeznaczeniem i wymaganiami ochrony środowiska oraz utrzymywać w należytym stanie technicznym i estetycznym, nie dopuszczając do nadmiernego pogorszenia jego właściwości użytkowych i sprawności technicznej, w szczególności w zakresie związanym z wymaganiami, o których mowa w ust. 1 pkt 1-7 (ust. 2).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 w/w ustawy " Do przepisów techniczno-budowlanych zalicza się:

1) warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać obiekty budowlane i ich usytuowanie, uwzględniają wymagania, o których mowa w art. 5 ust. 1 - 2b.

2) warunki techniczne użytkowania obiektów budowlanych."

Zgodnie z art. 9 ust. 1 w/w ustawy "W przypadkach szczególnie uzasadnionych dopuszcza się odstępstwo od przepisów techniczno-budowlanych, o których mowa w art. 7. Odstępstwo nie może powodować zagrożenia życia ludzi lub bezpieczeństwa mienia (...)"

Zgodnie z art. 71 ust. 1 pkt 2 w/w ustawy " Przez zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części rozumie się w szczególności:

2) podjęcie bądź zaniechanie w obiekcie budowlanym lub jego części działalności zmieniającej warunki: bezpieczeństwa pożarowego, powodziowego, pracy, zdrowotne, higieniczno-sanitarne, ochrony środowiska bądź wielkość lub układ obciążeń;

Organ administracji architektoniczno-budowlanej wnosi sprzeciw, jeżeli zamierzona zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części:

3) może spowodować niedopuszczalne:

a) zagrożenia bezpieczeństwa ludzi lub mienia (ust 5 pkt 3 lit. a)"

Odnośnie przepisów dotyczących ochrony przeciwpożarowej należy zacytować także § 330 Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie zgodnie z którym "Przepisów rozporządzenia nie stosuje się, z zastrzeżeniem § 2 ust. 1 i § 207 ust. 2, jeżeli przed dniem wejścia w życie rozporządzenia:

1) został złożony wniosek o pozwolenie na budowę lub odrębny wniosek o zatwierdzenie projektu budowlanego i wnioski te zostały opracowane na podstawie dotychczasowych przepisów;

2) zostało dokonane zgłoszenie budowy lub wykonania robót budowlanych w przypadku, gdy nie jest wymagane uzyskanie decyzji o pozwoleniu na budowę."

Zgodnie z § 2 ust 1 w/w rozporządzenia " Przepisy rozporządzenia stosuje się przy projektowaniu, budowie i przebudowie oraz przy zmianie sposobu użytkowania budynków oraz budowli nadziemnych i podziemnych spełniających funkcje użytkowe budynków, a także do związanych z nimi urządzeń budowlanych, z zastrzeżeniem § 207 ust. 2."

Zgodnie z § 207 ust. 2 w/w rozporządzenia " Przepisy rozporządzenia dotyczące bezpieczeństwa pożarowego, wymiarów schodów, o których mowa w § 68 ust. 1 i 2, a także oświetlenia awaryjnego, o którym mowa w § 181, stosuje się, z uwzględnieniem § 2 ust. 2, również do użytkowanych budynków istniejących, które na podstawie przepisów odrębnych uznaje się za zagrażające życiu ludzi."

Wynika z tego jednoznacznie, że przepisy w/w rozporządzenia mają zastosowanie do wszystkich budynków, w przypadku uznania ich za zagrażających życiu ludzi. Należy przy tym zaznaczyć, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane w tym przypadku nie może być żadnych odstępstw, które mogłyby powodować zagrożenie życia ludzi lub bezpieczeństwa mienia.

W związku z powyższym konieczne jest ustalenie, czy Katedra pw. Wniebowzięcia N. M. P. może być uznana za budynek zagrażający życiu ludzi.

Zgodnie § 1 ust. 1 Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. z dnia 22 czerwca 2010 r.) "Rozporządzenie określa sposoby i warunki ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów, zwanych dalej "obiektami"."

Zgodnie z § 15 ust. 1 w/w rozporządzenia "Z każdego miejsca w obiekcie, przeznaczonego do przebywania ludzi, zapewnia się odpowiednie warunki ewakuacji, umożliwiające szybkie i bezpieczne opuszczanie strefy zagrożonej lub objętej pożarem, dostosowane do liczby i stanu sprawności osób przebywających w obiekcie oraz jego funkcji, konstrukcji i wymiarów, a także zastosowanie technicznych środków zabezpieczenia przeciwpożarowego, polegających na:

1) zapewnieniu dostatecznej liczby, wysokości i szerokości wyjść ewakuacyjnych;

2) zachowaniu dopuszczalnej długości, wysokości i szerokości przejść oraz dojść ewakuacyjnych;

3) zapewnieniu bezpiecznej pożarowo obudowy i wydzieleń dróg ewakuacyjnych oraz pomieszczeń;

4) zabezpieczeniu przed zadymieniem wymienionych w przepisach techniczno-budowlanych dróg ewakuacyjnych, w tym: na stosowaniu urządzeń zapobiegających zadymieniu lub urządzeń i innych rozwiązań techniczno-budowlanych zapewniających usuwanie dymu;

5) zapewnieniu oświetlenia awaryjnego (ewakuacyjnego i zapasowego) w pomieszczeniach i na drogach ewakuacyjnych wymienionych w przepisach techniczno-budowlanych;

6) zapewnieniu możliwości rozgłaszania sygnałów ostrzegawczych i komunikatów głosowych przez dźwiękowy system ostrzegawczy w budynkach, dla których jest on wymagany.

Odpowiednie warunki ewakuacji określają przepisy techniczno-budowlane.(ust. 2)"

Zgodnie z § 16 ust. 1 w/w rozporządzenia " Użytkowany budynek istniejący uznaje się za zagrażający życiu ludzi, gdy występujące w nim warunki techniczne nie zapewniają możliwości ewakuacji ludzi.

2. Podstawą do stwierdzenia, że w budynku występują warunki techniczne, o których mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem § 45, może być:

1) szerokość przejścia, dojścia lub wyjścia ewakuacyjnego albo biegu bądź spocznika klatki schodowej służącej ewakuacji, mniejsza o ponad jedną trzecią od określonej w przepisach techniczno-budowlanych;

2) długość przejścia lub dojścia ewakuacyjnego większa o ponad 100 % od określonej w przepisach techniczno-budowlanych;

3) występowanie w pomieszczeniu strefy pożarowej zakwalifikowanej do kategorii zagrożenia ludzi ZL I, ZL II lub ZL V albo na drodze ewakuacyjnej:

a) okładziny sufitu lub sufitu podwieszonego z materiału łatwo zapalnego lub kapiącego pod wpływem ognia, bądź wykładziny podłogowej z materiału łatwo zapalnego,

b) okładziny ściennej z materiału łatwo zapalnego na drodze ewakuacyjnej, jeżeli nie zapewniono dwóch kierunków ewakuacji;

4) niewydzielenie ewakuacyjnej klatki schodowej budynku wysokiego innego niż mieszkalny lub wysokościowego, w sposób określony w przepisach techniczno-budowlanych;

5) niezabezpieczenie przed zadymieniem dróg ewakuacyjnych wymienionych w przepisach techniczno-budowlanych, w sposób w nich określonych;

6) brak wymaganego oświetlenia awaryjnego w odniesieniu do strefy pożarowej zakwalifikowanej do kategorii zagrożenia ludzi ZL I, ZL II lub ZL V albo na drodze ewakuacyjnej prowadzącej z tej strefy na zewnątrz budynku.

Właściciel lub zarządca budynku, o którym mowa w ust. 1, zobowiązany jest zastosować rozwiązania zapewniające spełnienie wymagań bezpieczeństwa pożarowego w sposób określony w przepisach techniczno-budowlanych. (ust. 3) "

W związku z powyższym w przypadku występowania warunków pozwalających uznać budynek za zagrażający życiu ludzi właściciel lub zarządca budynku jest zobowiązany podjąć wszelkie działania poprawiające stan ochrony przeciwpożarowej obiektu.

Taka także sytuacja powinna mieć miejsce w przedmiotowej sprawie. Z ekspertyzy technicznej z marca 2006 r. jednoznacznie stwierdzono, że występowanie nieprawidłowości, które zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów kwalifikowane są, jako powodujące zagrożenie życia ludzi.

Po powyższym ustaleniu, że Katedrę należy uznać za budynek zagrażający życiu ludzi należy zacytować § 2 ust 2 Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie zgodnie, z którym "Przy nadbudowie, rozbudowie, przebudowie i zmianie sposobu użytkowania:

1) budynków o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 1000 m ² ,

2) budynków o powierzchni użytkowej przekraczającej 1000 m ² , o których mowa w art. 5 ust. 7 pkt 1-4 i 6 ⁽²⁾ ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane

- wymagania, o których mowa w § 1, mogą być spełnione w sposób inny niż określony w rozporządzeniu , stosownie do wskazań ekspertyzy technicznej właściwej jednostki badawczo-rozwojowej albo rzeczoznawcy budowlanego oraz do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych, uzgodnionych z właściwym komendantem wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej lub państwowym wojewódzkim inspektorem sanitarnym, odpowiednio do przedmiotu tej ekspertyzy."

Ekspertyza techniczna z marca 2006 r. miała właśnie na celu spełnienie tego warunku i wskazanie rozwiązań w zakresie bezpieczeństwa pożarowego zapewniającego eliminację warunków zagrożenia życia ludzi i poprawę warunków bezpieczeństwa pożarowego na terenie obiektu.

W związku z powyższym w przedmiotowej ekspertyzie określone zostały następujące parametry bezpieczeństwa pożarowego:

- drewniane elementy konstrukcyjne wieży należy zabezpieczyć do stopnia niezapalności poprzez pomalowanie lakierem (...) lub innym równorzędnym środkiem,

- istniejące na poszczególnych poziomach drewniane ścianki należy usunąć lub zastąpić wykonanymi z płyt gipsowo-kartonowych,

- wyjścia z terenu wieży na chór, nad sklepienie i do kościoła należy zamknąć drzwiami o odporności ogniowej EI 30,

- przejścia instalacyjne w ścianie pomiędzy wieżą i kościołem należy zabezpieczyć do odporności ogniowej EI 60,

- schody należy wykonać o szerokości min. 0,9 m,

- należy wykonać przeciwpożarowym wyłącznik prądu zapewniający wyłączenie zasilania obwodów instalacji elektrycznych na terenie Katedry i wieży,

- na każdym poziomie przy schodach należy umieścić gaśnicę proszkową o masie środka gaśniczego min. 6 kg,

- drzwi prowadzące z wieży bezpośrednio na zewnątrz obiektu należy wyposażyć w zamek antypaniczny,

- na poziomie widokowym należy zapewnić 10 masek ucieczkowych przeznaczonych do ochrony dróg oddechowych przez dymem i ochrony głowy przed bezpośrednim działaniem wysokich temperatur,

- zapewnić przeprowadzenie badań elektrycznych rezystancji izolacji nie rzadziej niż raz na rok,

- liczebność grub jednorazowo zwiedzających wieżę należy ograniczyć maksymalnie do 10-ciu osób, które powinny być wprowadzane z przewodnikiem,

Stwierdzono także, że realizacja zaproponowanych zabezpieczeń przeciwpożarowych oraz przestrzeganie zaleceń ogranicza możliwość zaistnienia pożaru na terenie wieży, daje możliwość przeprowadzenie ewakuacji ludzi przebywających na wszystkich poziomach, zanim zostanie to uniemożliwione przez rozprzestrzeniający się pożar oraz ułatwia i zwiększa skuteczność prowadzenie ewentualnych działań ratowniczych - gaśniczych przez jednostki Straży Pożarnej. Przyjęte rozwiązania zapewniają minimalny wymagany poziom bezpieczeństwa dla ludzi przebywających na jego terenie oraz rekompensują brak spełnienie wymagań wynikających z obowiązujących przepisów techniczno - budowlanych.

Nie ulega wątpliwości, że po wydaniu postanowienia z dnia 30.03.2006 r. przez (...) Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej w G. na mocy, którego zaakceptowano niezgodności w stosunku do obowiązujących warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie pod warunkiem realizacji wskazanych zaleceń w ekspertyzie technicznej z marca 2006 r. powyższe zalecenia wiązały użytkownika Katedry. Konsekwencją tego było konieczność uwzględnienia ich w projekcie budowlanym. Tym samym należy uznać, że tylko powyższe rozwiązania w zakresie bezpieczeństwa pożarowego zapewniały bezpieczeństwo dla życia i zdrowia ludzi oraz mienia w przypadku zmiany funkcjonowania wieży.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej " Osoba fizyczna, osoba prawna, organizacja lub instytucja korzystające ze środowiska, budynku, obiektu lub terenu są obowiązane zabezpieczyć je przed zagrożeniem pożarowym lub innym miejscowym zagrożeniem."

"Właściciel, zarządca lub użytkownik budynku, obiektu lub terenu, a także podmioty, o których mowa w ust. 1, ponoszą odpowiedzialność za naruszenie przepisów przeciwpożarowych, w trybie i na zasadach określonych w innych przepisach (ust. 2)"

Zgodnie z art. 4 ust. 1 w/w ustawy "Właściciel budynku, obiektu budowlanego lub terenu, zapewniając ich ochronę przeciwpożarową, jest obowiązany:

1) przestrzegać przeciwpożarowych wymagań techniczno-budowlanych, instalacyjnych i technologicznych;

2) wyposażyć budynek, obiekt budowlany lub teren w wymagane urządzenia przeciwpożarowe i gaśnice;

3) zapewnić konserwację oraz naprawy urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic w sposób gwarantujący ich sprawne i niezawodne funkcjonowanie;

4) zapewnić osobom przebywającym w budynku, obiekcie budowlanym lub na terenie, bezpieczeństwo i możliwość ewakuacji;

5) przygotować budynek, obiekt budowlany lub teren do prowadzenia akcji ratowniczej;

6) zapoznać pracowników z przepisami przeciwpożarowymi;

7) ustalić sposoby postępowania na wypadek powstania pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia.

Odpowiedzialność za realizację obowiązków z zakresu ochrony przeciwpożarowej, o których mowa w ust. 1, stosownie do obowiązków i zadań powierzonych w odniesieniu do budynku, obiektu budowlanego lub terenu, przejmuje - w całości lub w części - ich zarządca lub użytkownik, na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej ustanawiającej zarząd lub użytkowanie. W przypadku gdy umowa taka nie została zawarta, odpowiedzialność za realizację obowiązków z zakresu ochrony przeciwpożarowej spoczywa na faktycznie władającym budynkiem, obiektem budowlanym lub terenem.( ust. 1a)"

W związku z powyższym nie ulega wątpliwości, że za bezpieczeństwo przeciwpożarowe Katedra pw. Wniebowzięcia N. M. P. odpowiedzialny był zarządca obiektu, który od dnia 01.08.2012 r. jest Z. K. (1) jako proboszcz parafii.

Zgodnie z art. 6 ust. 5 w/w ustawy "Rozpoczęcie eksploatacji nowej, przebudowanej lub wyremontowanej budowli, obiektu lub terenu, maszyny, urządzenia lub instalacji albo innego wyrobu może nastąpić wyłącznie, gdy:

1) zostały spełnione wymagania przeciwpożarowe;

2) sprzęt, urządzenia pożarnicze i ratownicze oraz środki gaśnicze zapewniają skuteczną ochronę przeciwpożarową."

W ocenie Sądu warto również zacytować art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczpospolitej Polskiej zgodnie, z którym parafia jest osobą prawną terytorialnej jednostki organizacyjnej kościoła. Natomiast organem parafii jest proboszcz lub administrator parafii ( art. 7 ust 3 pkt 5 w/w ustawy).

Decydujące znaczenie ma w tym przypadku ma Kodeks Prawa Kanonicznego, a właściwie K.. 532 zgodnie z którym "W załatwianiu wszystkich czynności prawnych proboszcz występuje w imieniu dobra parafii były administrowane według norm kan. (...)- (...)".

Zgodnie z K.. (...) " Wszyscy, tak duchowni, jak świeccy, którzy na podstawie prawnego tytułu mają udział w zarządzie dobrami kościelnymi, obowiązani są wykonywać swoje funkcje w imieniu K., zgodnie z przepisami prawa."

Zgodnie z K.. (...). § 1. " Wszyscy zarządcy mają wypełniać swoje zadanie ze starannością dobrego gospodarza."

" Przestrzegać przepisów zarówno prawa kanonicznego, jak i państwowego, albo wydanych przez fundatora, ofiarodawcę lub uprawnioną władzę, a zwłaszcza starać się, by K. nie poniósł szkody wskutek nieprzestrzegania ustaw państwowych" (§ 2, 3°).

W ocenie Sądu wynika z tego jednoznacznie oskarżony, jako zarządca Katedry podlegał nie tylko przepisom prawa państwowego, ale także przepisom prawa kanonicznego. Tym samym Z. K. (1), był i jest w dalszym ciągu zobowiązany do przestrzegania wszystkich przepisów obowiązujących w Polsce na takich samych zasadach, na jakich podlegają inne instytucje czy też organy.

Mając na uwadze dokonaną ocenę materiału dowodowego Sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu tj. przestępstwa z art. 164 § 1 k.k.

Przestępstwo z art. 164 § 1 k.k. polega na wytworzeniu takiej sytuacji, która w normalnym biegu wydarzeń doprowadzi do powstania stanu bezpośrednio grożącego powstaniem zdarzenia w postaci wymienionej w art. 163 § 1 k.k. Może to być taka sytuacja, która niezależenie od ingerencji człowieka może przekształcić się w każdej chwili w takie zdarzenie. Do tego przestępstwa nie należy nastąpienie zdarzenia powszechnie niebezpiecznego, lecz wystarczy sprowadzenie takiej sytuacji, w której zdarzenie to bezpośrednio zagraża.

Należy jednak zaznaczyć, że niebezpieczeństwo zdarzenia musi istnieć obiektywnie, jako możliwy bezpośredni wynik zachowania się sprawcy. Powyższe niebezpieczeństwo jest właśnie skutkiem tego przestępstwa, z tym, że musi:

- to być niebezpieczeństwo spowodowania zdarzenia mającego postać jednego z określonych w art. 163 § 1 k.k., w tym np. pożaru - art. 163 § 1 pkt 1 k.k.

- być bezpośrednie, z czym wiąże się niewątpliwie jego konkretność. Oznacza to taki stopień zagrożenia, który charakteryzuje się realnością nastąpienia zdarzenia z art. 163 § 1 k.k., a nie tylko abstrakcyjnym prawdopodobieństwem, bez żadnych "ogniw pośrednich". Warto w tym miejscu zacytować wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 13.03.2018 r., sygn. akt II AKa 21/18 zgodnie z którym " Znamię bezpośredniości, o którym mowa w art. 164 k.k., interpretuje się przyjmując, że chodzi o niebezpieczeństwo, które grozi wprost, bez konieczności włączenia się dalszego impulsu ze strony sprawcy. O niebezpieczeństwie tego rodzaju mówi się wówczas, gdy sprawca doprowadził do takiej sytuacji, w której zagrożenie może się ziścić bez potrzeby jakichkolwiek dodatkowych działań z jego strony, dynamizujących zastany układ w wyższym stopniu, gdy może ono się samoczynnie przekształcić się w zdarzenie określone w art. 163 § 1 k.k."

Natomiast czynność sprawcza określona słowem "sprowadza" obejmuje swoim zakresem wszystkie możliwe ludzkie postępowania, które wywołują w konsekwencji niebezpieczeństwo zdarzenia powszechnie niebezpiecznego.

Sprowadzenie bezpośredniego niebezpieczeństwa zdarzenia może nastąpić umyślnie w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym. Należy jednak zaznaczyć, że zamiar sprawcy musi jedynie obejmować sprowadzenie niebezpieczeństwa wystąpienia zdarzenia przewidzianego w art. 163 § 1 k.k., tj. stworzenie takiej sytuacji, w której zdarzenie to bezpośrednio grozi niebezpieczeństwo. Zgodnie z pkt 2 wyroku Sądu Najwyższego z dnia 08.08.1950 r. sygn. akt K 515/50 "2. Zamiar sprawcy przestępstwa z art. 215 k.k. odnosić należy do przedmiotu ochrony prawnej tego przepisu, tj. do niebezpieczeństwa, nie zaś do skutku tego niebezpieczeństwa, tj. katastrofy." Wynika z tego jednoznacznie, że nie jest konieczne ustalenie, że sprawca miał zamiar spowodować np. pożar. Wystarczające jest jedynie to, że sprawca chciał wywołać taką sytuację, w której zdarzenie bezpośrednio grozi bezpieczeństwo - zamiar bezpośredni lub na stworzenie takiej sytuacji się godził, chociaż bezpodstawnie przypuszczał, że zdarzenie takie nie nastąpi - zamiar ewentualny.

Reasumując, należy przyjąć, że Z. K. (1) działał umyślnie w zamiarze ewentualnym, który nie musi być skierowany na realizację stanu rzeczy relewantnego prawnokarnie. Polega on na tym, że sprawca nie chce popełnienia czynu zabronionego, ale przewidując możliwość jego popełnienia, godzi się na to. Godzenie się oznacza natomiast akceptowanie mogącego nastąpić stanu rzeczy. Aby stwierdzić, że sprawca żywił takie przekonanie, nie wystarczy odwołać się do samej tylko obiektywnej konieczności skutku, należy dokonać także oceny samego sprawcy - jego możliwości intelektualnych, zdolności kojarzenia i przewidywania skutków ludzkiego zachowania. Nie ulega wątpliwości, że oskarżony obejmując stanowisko proboszcza Katedry powinien zapoznać się z całą dokumentacją przeciwpożarową i podjąć odpowiednie kroki w celu usunięcia wszelkich niezgodności z obowiązującymi przepisami prawa. Nie uczynił tego jednak - co sam przyznał w swoich wyjaśnieniach, lecz nie sposób uznać, aby te okoliczności powodowały usprawiedliwioną nieświadomość. Oskarżony błędnie utożsamia nieświadomość bezprawności z nie wykonaniem nałożonych na niego obowiązków. Oskarżony miał świadomość możliwości popełnienia przestępstwa i podejmując takie ryzyko w sposób świadomy godził się na to, że podejmowane przez niego działania są niezgodne z prawem. Działał tym samym umyślnie, w zamiarze ewentualnym. Nie ulega także wątpliwości, że zachodzi bezpośredni związek pomiędzy jego postępowaniem, a możliwością powstania dającej się przewidzieć w normalnych warunkach katastrofy, w tym przypadku pożaru. Tym samym oskarżony powinien przewidzieć, że nie wykonanie obowiązków związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa pożarowego i utrzymaniem w należytym stanie technicznym i użytkowaniem mogą stworzyć sytuację, w której zachodzi bezpośrednie niebezpieczeństwo pożaru.

Reasumując nie ulega wątpliwości, że Z. K. (1), po pierwsze miał świadomość, że podjęte przez niego działania mogą wypełnić przedmiotowe znamiona ustawy karnej, a po drugie akceptował sytuację, w której jego postępowanie wyczerpuje przedmiotowe znamiona przestępstwa, w postaci aktu woli polegającego na godzeniu się z takim stanem rzeczy.

Na marginesie należy także dodać, że brak ewentualnego podjęcia stosowanych działań przez inne instytucje, takie jak Państwowa Straż Pożarna, Wojewódzki Konserwator Zabytków czy też Miejski Konserwator Zabytków w żaden sposób nie skutkują brakiem możliwości przypisania odpowiedzialności oskarżonemu, na którego, jak powyżej wskazywano, na podstawie stosownych przepisów prawnych były nałożone stosowne obowiązki.

W związku z powyższym Sąd przyjął kwalifikację z art. 164 § 1 k.k., gdyż oskarżony swoim zachowaniem spowodował bezpośrednie niebezpieczeństwo pożaru, który zagrażał życiu i zdrowiu wielu osób i mieniu w wielkich rozmiarach. Z. K. (1), jako zarządca Katedry swoim zachowaniem nie wykonał obowiązków związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa pożarowego i utrzymaniem w należytym stanie technicznym i użytkowaniem w sposób zgodny z przepisami w zakresie dotyczącym:

- niesprawnego systemu sygnalizacji pożarowej,

- braku nasady tłoczonej przy instalacji suchego pionu wieży,

- braki wykonywania, co najmniej raz w roku badań rezystancji instalacji elektrycznej wieży,

- braku oddzielenie kubatury wieży od naw kościoła poprzez zamknięcia drzwiami o odporności ogniowej EI 30 wejść na chór, nad sklepienie i do kościoła,

Zgodnie z art. 91a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane " Kto nie spełnia, określonego w art. 61, obowiązku utrzymania obiektu budowlanego w należytym stanie technicznym, użytkuje obiekt w sposób niezgodny z przepisami lub nie zapewnia bezpieczeństwa użytkowania obiektu budowlanego, podlega grzywnie nie mniejszej niż 100 stawek dziennych, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku."

Zgodnie z art. 61 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane " Właściciel lub zarządca obiektu budowlanego jest obowiązany:

1) utrzymywać i użytkować obiekt zgodnie z zasadami, o których mowa w art. 5 ust. 2;

2) zapewnić, dochowując należytej staranności, bezpieczne użytkowanie obiektu w razie wystąpienia czynników zewnętrznych odziaływujących na obiekt, związanych z działaniem człowieka lub sił natury, takich jak: wyładowania atmosferyczne, wstrząsy sejsmiczne, silne wiatry, intensywne opady atmosferyczne, osuwiska ziemi, zjawiska lodowe na rzekach i morzu oraz jeziorach i zbiornikach wodnych, pożary lub powodzie, w wyniku których następuje uszkodzenie obiektu budowlanego lub bezpośrednie zagrożenie takim uszkodzeniem, mogące spowodować zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, bezpieczeństwa mienia lub środowiska."

b) bezpieczeństwa pożarowego,

7) ochronę obiektów wpisanych do rejestru zabytków oraz obiektów objętych ochroną konserwatorską"

W ocenie Sądu nie ulega także wątpliwości, że oskarżony swoim zachowaniem wypełnił także znamiona czynu z art. 91a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

Niewątpliwie w każdym przypadku orzekania o odpowiedzialności karnej sprawcy wielu zachowań, kwestia liczby przestępstw, które należy mu przypisać ma znaczenie podstawowe. Treść art. 11 § 1 k.k. przesądza, że w żadnym wypadku liczba przypisanych sprawcy przestępstw nie może być większa niż liczba popełnionych przez niego czynów. Dla oceny tej niewątpliwie trudnej i kontrowersyjnej w prawie karnym problematyki nie ma znaczenia, jednolita motywacja sprawcy, gdyż może ona równie dobrze towarzyszyć wielu czynom tworzącym podstawy realnego zbiegu przestępstw, drugorzędne znaczenie ma także zwartość czasowa, gdyż ten element także nie ma decydującego znaczenia dla oceny, czy różne zachowania mogą być uznane za „ten sam czyn” w rozumieniu art. 11 § 1 k.k. (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 8 listopada 2001 r. IV KKN 169/97). Dla odróżnienia czy w konkretnej sytuacji mamy do czynienia z tym samym czynem wypełniającym znamiona kilku przepisów ustawy karnej czy też z kilkoma czynami stanowiącymi przestępstwa pozostające w zbiegu realnym i wyczerpujące znamiona różnych przepisów ustawy karnej najistotniejsze jest, czy ocenie poddawany jest za każdym razem ten sam uzewnętrzniony kompleks ruchów, czy też oceniane są różne, dające się wyodrębnić zachowania.

Reasumując stwierdzić należy, iż oskarżony dopuścił się czynu zawinionego, bezprawnego, zabronionego przez ustawę w chwili jego popełnienia, o społecznej szkodliwości większej niż znikoma. W związku z tym, iż nie zachodzi żadna okoliczność wyłączająca ściganie określona w kontratypach można stwierdzić, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 164 § 1 k.k. w zb. z art. 91a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

Przyjęcie natomiast wobec oskarżonego, iż jego działanie miało miejsce w ramach czynu ciągłego z art. 12 § 1 k.k. wynika z okoliczności, że działał on w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru.

Oskarżony nie sprowadził pożaru, gdyż nie można ustalić, jakie inne czynniki, od których był on uzależniony wpłynęły na jego powstanie.

Wymierzając oskarżonemu karę za popełnione przez niego przestępstwo Sąd wziął pod uwagę dyrektywy określone w art. 53 k.k., w szczególności zaś miał na względzie, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy oskarżonego, uwzględniała stopień społecznej szkodliwości czynu, jakiego się dopuścił oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do jego osoby, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd miał też na względzie, by kara wymierzona oskarżonemu spełniła swą rolę w zakresie prewencji ogólnej w stosunku do innych potencjalnych sprawców tego rodzaju przestępstw.

Oskarżony swoim zachowaniem godził w dobro, jakim jest bezpieczeństwo powszechne, rozumiane jako ochrona życia lub zdrowia wielu osób albo mienia w wielkich rozmiarach. Niewątpliwie w/w przestępstwo cechuje znaczny stopień społecznej szkodliwości.

Sąd, jako okoliczności obciążające oskarżonego uwzględnił to, że niewłaściwe zachowanie trwało około pięciu lat, a więc przez dłuższy okres czasu. Tym samym nie można przyjąć, aby Z. K. (1) incydentalnie, postąpił niezgodnie z przyjętymi zasadami. Wynika z tego jednoznacznie, że stopień nasilenia "niedbalstwa" był znaczny. Nie bez znaczenia jest także sprawowana przez niego funkcja i charakter świadczonej posługi. Nie ulega wątpliwości, że od księdza, a tym bardziej proboszcza, jednego z najważniejszych zbytków województwa lubskiego należy wymagać wyższej staranności w wykonywaniu swoich obowiązków i to nie tylko związanych z duszpasterstwem, ale także z administrowaniem podległego mu mienia. Wynika to chociażby z okoliczności, że księża w polskim społeczeństwie cieszą się powszechnym zaufaniem i estymą. Tym samym wierni, którzy uczestniczą w nabożeństwach mają prawo oczekiwać nie tylko właściwej "opieki duchowej", ale także tego, że miejsce, w którym praktykowania jest wiara jest bezpieczne i nic im nie zagraża. W tym kontekście istotna jest okoliczność, że przedmiotowy pożar wybuchł w trakcie nabożeństwa, w którym uczestniczyli wierni. Analogicznie można odnieść tę sytuację do każdego innego budynku sakralnego lub budynku użyteczności publicznej. Każdy sam w takiej sytuacji ma prawo oczekiwać, że zarządca rzetelnie wypełnia swoje obowiązki w zakresie bezpieczeństwa i tym samym przebywanie w jego wnętrzu jest bezpieczne.

Na korzyść oskarżonego przemawiają warunki osobiste ustalone w stanie faktycznym. Oskarżony prowadzi ustabilizowany tryb życia. Nie był także karany sądownie.

Sąd biorąc pod uwagę rodzaj naruszonego dobra chronionego prawem oraz nagminność jego naruszania przyjął, że stopień społecznej szkodliwości czynu jest znaczny - wyższy niż znikomy. W sprawie brak też podstaw do uznania, iż zaistniały okoliczności wyłączające winę. Dlatego też, uznając oskarżonego Z. K. (1) za winnego dokonania zarzucanego mu czynu Sąd wymierzył mu na podstawie art. 164 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. karę 1 roku pozbawienia wolności.

Nadto Sąd uznał, że oskarżony Z. K. (1) zasługuje na dobrodziejstwo skorzystania z instytucji w postaci warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, albowiem kara nieizolacyjna w ocenie Sądu będzie wystarczająca dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobiegnie powrotowi sprawcy na drogę przestępstwa. Sąd uznał, że okres próby określony na 2 lata jest wystarczający dla dokonania pozytywnej zmiany w zachowaniu oskarżonego.

Na podstawie art. 71 § 1 k.k. orzeczono karę grzywny w wysokości 200 stawek dziennych każda po 70,00 zł. W ocenie Sądu przedmiotowa kara grzywny z jednej strony uwzględnia możliwości finansowe oskarżonego, będąc zarazem współmierną do efektywnego jej wykonania i nieprzekraczającą progu realności egzekucji, z drugiej zaś będzie stanowić dla oskarżonego istotnie odczuwalną dolegliwość o charakterze ekonomicznym.

Odnośnie natomiast różnicy w wysokości kary grzywny w stosunku do drugiego oskarżonego należy zaznaczyć, postawa procesowa Z. S. (2) była odmienna, tj. przyznał się on do zarzucanego mu czynu i dobrowolnie poddał karze, co niewątpliwie stanowi przejaw skruchy.

Na podstawie art. 72 § 2 k.k. w zw. z art. 43a § 1 k.k. zobowiązano oskarżonego Z. K. (1) do uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 10.000,00 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w terminie 2 lat od dnia uprawomocnienia się wyroku.

Zdaniem Sądu wysokość w/w świadczenia pieniężnego stanowi element zwiększający represyjność wyroku oraz jest dla oskarżonego dodatkową dolegliwość o charakterze majątkowym. Należy także dodać, że powyższa kwota jest kwotą w dolnych granicach, jaką mógł orzec Sąd, tj. maksymalnie wysokość świadczenie nie może przekroczyć 60.000,00 zł.

Na podstawie art. 43b k.k. podano wyrok orzeczony wobec oskarżonego Z. K. (1) do publicznej wiadomości przez wywieszenie na tablicy ogłoszeń Sądu Rejonowego w Gorzowie Wlkp. przez okres 30 dni. Decydujące znaczenie w tym przypadku tego środka karnego ma społeczne oddziaływanie poprzez ostrzeżenie innych potencjalnych sprawców podobnych przestępstw.

Odnośnie natomiast wniosku oskarżyciela w przedmiocie nałożenia obowiązków powstrzymywania się od pełnienia funkcji związanych z realizacją zadań i obowiązków dotyczących zapewnienia ochrony przeciwpożarowej obiektów budowlanych, które de facto oznaczałyby pozbawienie sprawowania funkcji proboszcza przez oskarżonego Sąd uznał, że jest on zbyt surowy. Przede wszystkim należy zauważyć, że w czasie postępowania nie stwierdzono, aby Z. K. (1), poza stawianymi mu zarzutami, dopuścił się jakiś innych zaniedbań związanych z administrowaniem Katedry.

Orzeczenie o kosztach w stosunku do oskarżonego znajduje oparcie w treści art. 627 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 2 ustawy z dnia z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U.83.49.223 z późn.zm.). W ocenie Sądu ich uiszczenie w kwocie 14.356,61 zł, na którą składają się następujące kwoty:

- 12.766,61 zł, która stanowi połowę kwoty z zestawienia opłat i innych wydatków poniesionych w postępowaniu przygotowawczym (25.533,23 zł / 2),

- 20,00 zł, za doręczenia,

- 1.580,00 zł, która stanowi opłatę (180,00 zł - opłata za skazanie na karę pozbawienia wolności + 1.400,00 zł - opłata za skazanie na karę grzywny, stanowiąca 10% wymierzonej kary grzywny)

, w tym opłaty w kwocie 1.580,00 zł nie będzie stanowiło nadmiernej uciążliwości. Oskarżony uzyskuje dochód, miał świadomość toczącego się przeciwko niemu postępowaniu i tym samym musiał zgromadzić odpowiednie środku na pokrycie kosztów.

ZARZĄDZENIE

1 .odnotować w kontrolce uzasadnień,

2 . odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć:

- Prokuraturze Okręgowej w Gorzowie Wlkp.,

- obrońcy oskarżonego,

3 . za 14 dni lub z apelacją

G. dn. 21.09.2020 r.

Dodano: 24 września 2020, Opublikował(a): Małgorzata Żmijska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Gorzowie Wielkopolskim
Data wytworzenia informacji: 22 września 2020